Verhit in Vegas

Na 8 dagen elke dag een stuk richting westen te hebben gereden genoten we van een welverdiende rustdag op de North Rim van de Grand Canyon. Na aankomst hebben we nog een trail gelopen langs de rim maar vandaag hebben we echt alleen maar zin in luieren en genieten van ons prachtige uitzicht, de rust en de natuur om ons heen. Alhoewel rust, ik zit  continue in de aanslag met m’n telelens want we hebben van een paar Amerikanen in de Black Canyon of the Gunisson gehoord dat er op de North Rim een squirrel (eekhoorn) rondloopt die alleen op deze plek voorkomt. Hij is zwart met een witte staart en ik moet en zal hem op de foto zetten. Gerben heeft me beloofd dat dit gaat lukken dus….we wachten af. In de loop van de middag horen we vanuit de verte geroep en blijken Wilfred & Janneke en Tomas en Lian gearriveerd te zijn op de camping. Zij trekken met een tent rond in precies tegenovergestelde richting als wij. Een half jaar geleden hebben we afgesproken om vanavond op dit plekje met elkaar te barbecueën. Wat bijzonder om vrienden die we 13 jaar geleden op vakantie hebben leren kennen nu aan de andere kant van de wereld weer te treffen. We hebben beregezellige avond met elkaar met kampvuurliedjes en spookverhalen. Alleen de squirrel helaas nog niet gezien.

’s Ochtends staan we bijtijds op want er staat een lange etappe richting Las Vegas op de planning, zo’n 420 kilometer. Na 2 dagen “wildkamperen” moeten we nog even langs het dumpstation om onze vuilwatertanks te legen. Gelukkig vindt Gerben dit niet erg om te doen. Ik ben lichtelijk teleurgesteld dat ik mijn Kaibab Squirrel nog niet gezien heb als Abel opeens zegt: hij had toch een witte staart? Volgens mij loopt hij daar…en verhip, hij is het! Dus Gerben heeft zijn belofte waargemaakt en ik heb mijn foto! Als we op de weg naar beneden ook nog een kudde bizons tegenkomen is het plaatje helemaal compleet. Wat een prachtige natuur hebben we gezien! Maar voor ons stadsmensen is de grens nu wel bereikt en hebben we behoefte aan iets meer levendigheid. Nou dan zit je in Vegas goed!

"Dit gaat echt helemaal nergens over", hoor ik als we uit de camper stappen in Las Vegas. De hitte is ook werkelijk niet normaal, zo’n 43 graden. Het lijkt of er continue aan hete lucht kachel op je gericht staat. Normaal zou je die even uit zetten maar helaas aan deze hitte valt niet te ontkomen. Zelfs het lauwe zwembad brengt niet echt verkoeling. Rond half 8 pakken we de gelukkig airconditioned bus richting de “Strip”. We worden gelijk bij een casinohotel gedumpt en kijken onze ogen uit. Er zitten vooral wat oudere mensen met een holle blik onderuitgezakt hun pensioentje in de slotmachines te gooien. Wat een nutteloze bezigheid en het lijkt ook niet echt dat ze veel plezier aan beleven. We lopen door het hotel heen en staan dan opeens in de gekte die de Strip heet. Al je zintuigen worden in een keer geprikkeld. De neonverlichting doet pijn aan je ogen, er is een kakafonie aan geluid en het is nog steeds verzengend heet. Elk hotel/casino/restaurant doet zijn best om klandizie te lokken en het is hier baas boven baas. Een vulkaanuitbarsting voor je deur? Een fontein die 140 meter hoog spuit? Een indoor Venetië? Of Rome? Je kunt het zo gek niet bedenken of het is er. We lopen door indoor winkelstraten onder een blauwe hemel met wolkjes zodat je denkt dat je buitenloopt, maar dan dus met de airco aan. Hotels zo groot dat we de uitgang niet kunnen vinden (dit is waarschijnlijk de bedoeling om de klanten binnen te houden). Prachtige winkels, alles is hier te koop. En het leuke is, we zouden zomaar opeens een miljoen gewonnen kunnen hebben dus ondanks ons toeristen-outfitje mogen we overal naar binnen. Over gokken gesproken, we hebben van Carolien 50 euro gekregen om te vergokken in Las Vegas. Nu hebben we daar helemaal geen verstand van dus hoe gaan we dat doen? We stoppen eerst een paar dollar in een slotmachine. We herinneren ons van vroeger dat je dan ook bepaalde rollen kon stilzetten maar er zitten allerlei knoppen op de machines maar niet om een rol “on hold” te zetten. Van enige tactiek is dus geen sprake gewoon simpel weg een ram op de knop geven of een ruk aan de eenarmige bandiet. En een dief is het, het levert niets op. Dan maar onze kansen wagen aan de roulettetafel in het Bellagio casino.  De kinderen worden gesommeerd om door te lopen. Ze mogen wel kijken maar niet stilstaan. De minimale inzet per keer is 15 dollar. We zetten 15 dollar in op rood 14, de datum van onze trouwdag, dat moet toch geluk brengen? Maar helaas, 15 dollar voor de bank. Dan maar 15 dollar op de kleur rood, zou de kleur van de liefde meer geluk brengen? En ja hoor, onze inleg wordt verdubbeld dus staan we quitte. Kunnen we dit toch tot een goed einde brengen? Nog een keer 15 op rood en yes! Weer geluk. Uiteindelijk kunnen we dus 60 dollar incasseren bij de bank. Toch een 15 dollar winst. Bedankt Caro dit was een leuke ervaring en je merkt wel gelijk dat het een zekere sensatie geeft als je zo makkelijk wint. Maar we zijn sterk en stoppen op ons hoogtepunt, zoals altijd, haha.  

We nemen een Uber terug naar de camping, de thermometer in de auto geeft om 1 uur ’s nachts 102 graden aan, dat is bijna 39 graden! Echt niet normaal die hitte. Gelukkig doet de airco van de camper het best en kunnen we toch redelijk slapen. Het lukt ons zelfs om uit te slapen. Dat is ook wel nodig ook, die hitte is ontzettend vermoeiend.

We hebben om 1 uur een afspraak bij de garage om olie te verversen. Dit moet bij de camper om de 3000 km en als je zoals wij zo’n 5000 km gaan rijden komt dit moment dus een keer tijdens de vakantie. We laten gelijk de airco ook even nakijken want die heeft soms kuren maar gelukkig alleen op momenten dat we hem niet echt nodig hebben.

In de middag rijden we door richting Los Angeles en overnachten in Mohave woestijn bij Barstow. Hier breken we ons hitterecord van 118 graden (bijna 48 graden). Gelukkig heeft ook deze camping weer een zwembadje en liggen we bijtijds in bed, de combinatie van de hitte en alle indrukken maakt ons doodmoe. Vannacht deed de airco het uitstekend. Het blijkt dat we het alle vijf stervens koud hebben gehad maar geen van allen de airco uit durfde te zetten.

Vlakbij de camping is een oud mijnwerkersstadje. Calico. Leuk om te zien hoe men zo’n 125 jaar geleden hier leefde van de zilvermijnen. Na hier even rondgelopen te hebben reizen we door richting Los Angeles. Dit is zo’n immens grote stad, we rijden al op 9-baans snelwegen (1 richting) en iedereen rijdt je aan alle kanten voorbij. De Periferique is hier niets bij. We zoeken een camping in een buitenwijk. Hiervandaan zijn we morgenochtend in 3 kwartier in down Town LA. We gaan proberen in 1 dag zo veel mogelijk te zien. Dat wordt een uitdaging maar gelukkig is de temperatuur hier een stuk aangenamer.