Tour de Frisco

We vertrekken vandaag uit Yosemite maar niet nadat een hertje ons nog even bij de ontbijttafel gedag komt zeggen. Zo beginnen én eindigen we dus in een National Park. Hoe schattig.

Nadat we de camping verlaten hebben willen we graag nog even bij de Sequoia’s gaan kijken. Die schijnen vlakbij de camping te zien zijn. Maar 1 mijl van de weg af. Bovenaan het pad staan waarschuwingsborden dat je genoeg water mee moet nemen en de route 2-3 uur kan duren. Nou dat zal allemaal wel loslopen, die Amerikanen ook altijd met hun overdreven waarschuwingen. Halverwege blijkt dat de route naar de Toulumne Grove 150 meter per mijl daalt. De route naar beneden lijkt eenvoudig maar als we de mensen die naar bovenkomen bekijken vragen we ons af of dit nu wel zo’n goed idee was. Uiteraard hebben we geen water bij ons. Maar het spreekwoord beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald geldt niet voor ons! Wij vinden het eerder zonde van alle moeite om nu rechtsomkeert te maken dat is een soort sporten zonder de finish te halen. Dus lopen we gestaag door. De eerste 2 sequoia’s zijn genoeg voor ons en we maken rechtsomkeert. Dit is inderdaad een pittige klim en of achteraf gezien én gezien de moeizame route die bomen het nu waard waren? Maar ja, we kunnen dit ook weer afstrepen en we hebben aardig wat calorieën verbrand zodat we straks een lekkere lunch kunnen nuttigen.

We besluiten te stoppen bij de IHOP, International House of Pancakes. Sinds Eva van het bestaan van deze keten heeft gehoord wil ze hier al naar toe. We hebben ook nog 5 milkshakes tegoed van Rein en Anouk dus die besluiten we ook gelijk hier maar te nuttigen. We hebben tenslotte een calorieëntegoed opgebouwd vanmorgen. De milkshakes worden stuk voor stuk met vanille-ijs, melk en slagroom gemaakt en zijn heerlijk! Verder staan er op de kaart zoveel lekkere dingen dat het moeilijk kiezen is. Naast pancakes in alle soorten uitvoeringen, heerlijke omeletten en uiteraard hamburgers. Uiteindelijk hebben we veel te veel en wordt er geopperd om een doggybag te vragen. Hoe gênant! Maar uiteindelijk durft Gerben het te vragen en dit is hier natuurlijk de normaalste zaak van de wereld. We zitten ’s avonds nog zo vol dat we het avond eten overslaan en de pancakes uit de doggybag hebben we de volgende dag als ontbijt dus 3 maaltijden voor 1 geld, dat is nog eens economisch.

We stoppen onderweg nog even bij een outlet. Ik heb namelijk bij de vorige outlet een onwijs leuk jurkje gezien maar die was net te klein en daar niet meer in mijn maat. Hij was echt heel leuk en ja, wat ik in mijn hoofd heb….dus op jacht naar de jurk. Helaas hebben zie hier het betreffende jurkje helemaal niet maar door deze stop hebben we mooi ook de avondspits bij San Francisco ontlopen.

We komen rond 8 uur aan op de reeds gereserveerde camping. De camping is in Pacifica, juist ja, aan de Pacific. We zijn ontzettende mazelaars want we hebben het mooiste plekje van de camping toegewezen gekregen. We staan met de camper pal aan de Stille Oceaan en kunnen vanuit ons slaapkamerraam (ook uit het keukenraam maar dat klinkt niet zo romantisch) de zon in de oceaan zien zakken. Ook op deze camping is weer een heerlijk warm bubbelbad. Het is hier wel een stuk kouder dan we wat gewend zijn, zo’n 20 graden maar de zon schijnt nog steeds. In het bubbelbad hebben we weer de gebruikelijke gesprekken met de Amerikanen. Het wordt een beetje afgezaagd voor de lezer misschien maar deze kortstondige ontmoetingen zijn elke keer erg leuk. Ook de kinderen blijven zich erover verbazen hoe vriendelijk iedereen hier is en genieten er zichtbaar van.

’s Ochtends staan we bijtijds op want San Francisco roept. Onze vriend Uber brengt ons naar het treinstation en binnen een half uur staan we in downtown San Francisco. De relaxte sfeer die in deze stad heerst valt ons onmiddellijk op. Ook de temperatuur is een verademing, zo’n 20 graden en licht zeebriesje, een prima temperatuurtje voor een dag in de stad. We kopen een pas waarmee we onbeperkt in het openbaar vervoer kunnen want na ruim 3 weken intensief reizen hebben we echt geen zin meer in veel lopen. En het openbaar vervoer in San Francisco is heel divers! Er rijden metro’s, bussen, trolleybussen, citytrams (dit zijn een soort trammetjes uit de jaren 50) en uiteraard de beroemde cablecars. Niets leuker om aan de buitenkant van een cablecar te hangen, met de wind door je haren, je heuvel op heuvel af door San Francisco te laten rijden. We maken hier dan ook gretig gebruik van. We beginnen de dag op Fisherman ’s Warf. Dit was een gebied waar de vissers vroeger aan kwamen met hun vangst. Nu wordt hier alleen nog maar gevist naar centen van de velen toeristen. Het wemelt van de eettentjes, straatartiesten én bedelaars. Bij Pier 39 liggen op de steigers zeeleeuwen heerlijk van de zon te genieten. Af en toe een duik in het water en verder lekker luieren, even ook onder oksels laten drogen en met half toegeknepen oogjes naar de toeristen loeren.

Vanaf Fisherman ‘s Warf pakken we de bus naar Chinatown. Het is een hele grote Chinese wijk, de grootste buiten Azië.  Je waant je hier echt in klein China. We kijken onze ogen uit in de vele Chinese winkeltjes. Van heel veel levensmiddelen hebben we geen idee wat het is. De Chinese vrouwtjes staan groente te kopen maar kiezen fruit en groente stuk voor stuk uit, alles wordt eerst betast en gekeurd. Niet echt fris, maar het is sowieso niet zo’n frisse wijk. De chinezen hanteren toch wat andere hygiëneregels dan wij. We lunchen in een echt chinees restaurant. Er zitten ook veel chinezen dus dat vinden we een goed teken. We worden direct door een aller aardigst chinees vrouwtje gewenkt en naar een tafel gedirigeerd “You want dim sum?, Dim sum velly good!, Or menu? Also velly good!” Binnen een mum van tijd staan er 5 vrouwtjes om ons heen met karretjes eten. Met allerlei gerechten in stoommandjes en op bordjes. We hebben geen idee wat we moeten nemen en het vragen heeft ook weinig zin. “Is there fish inside?” “Is fish and pork, velly good, is new, want to try, velly good” We liggen echt helemaal in een deuk en besluiten maar wat nemen. Het is verboden om aan tafel te opperen dat we misschien wel hond eten…gewoon eten en verder niet nadenken. Ach, we hebben weleens lekkerder gegeten maar ook dit was weer een super-grappige-niet-te-vergeten ervaring.

We rijden hierna met cablecar naar de crookedest street. Het meest bochtige straatje ter wereld. Abel merkt op dat als hij een stad moest bouwen hij het zeker niet op deze plek zou doen. Wat een heuvels in deze stad! Niet echt praktisch. Op de terugweg lopen we nog even door het winkelgebied van de stad, rond Union Square. Ik loop toch nog even een snel een winkel in om te kijken of ze daar het bewuste jurkje hebben en…ja, hoor en ook nog voor de helft van de prijs. Mijn portie geluk was toch nog niet op deze vakantie!

Aangezien het de finish van de tour de france is besluiten wij op zondag de “tour de frisco” te gaan doen. We huren fietsen bij basically free bikes  (een goede tip van Sam). Het bedrag van de fietshuur mag je besteden in een sportzaak, de fietshuur is dus basically free. We hebben van Corrie en Antek geld gekregen om de Golden Gate bridge over te fietsen dus daar gaan we naar op weg. Er staat een sterke westenwind en er hangt een hardnekkige mist precies rond de brug. We moeten tegen de wind in én omhoog fietsen. Nu ben ik al niet zo sportief en al zeker geen fietser dus dat was een pittig tochtje. Op de brug krijgen we de wind pal zijwaarts en je kijkt 300 feet naar beneden op het water. Echt hoog! We zochten net op de internet op of je een sprong/val van de brug zou kunnen overleven. Krijg ik gelijk een pop-up: You need help? Met een nummer van de anti-suicide helplijn. Maar het antwoord is: je valt of te pletter en als je duikt komt je zo diep dat je verdrinkt. De enige kans die je hebt als je op je voeten terecht komt. We gaan het maar niet proberen.

We komen aan de overkant aan in Sausalito, een heel leuk plaatsje maar het is al met al best laat geworden en de ferry ligt precies klaar dus we rijden gelijk de ferry op die ons via Alcatraz weer in San Francisco brengt. De brug laat zich nog heel even zien vanuit de mist en de aanblik op skyline vanaf de ferry is super mooi. Bedankt Corrie & Antek voor het leuke uitje.

Ruben en ik hebben vanmiddag een huurauto opgehaald op het vliegveld. We zijn inmiddels met camper en auto op onze laatste camping aangekomen. We hebben al onze spullen gepakt en liggen met roodgloeiende wangen van het zonnetje in ons bedje (behalve ik dan, ik zit met een verhit hoofd te typen). Morgenochtend de camper nog ff schoonmaken en dan inleveren. We rijden met de auto nog naar Silicon Valley en dan richting het vliegveld. Wat zullen we lekker slapen in het vliegtuig! Nou ja, dat hoop ik dan.