Home sweet home

Aan alle mooie dingen komt een eind dus ook aan dit reisblog, helaas Peter Fijt ;-). We zijn sinds gisterenavond weer thuis. We hadden een prachtige terugvlucht vanuit San Francisco naar Londen Heathrow met een Airbus A380. Dit is het grootste passagiersvliegtuig wat er op dit moment is en hier kunnen 853 passagiers in verdeeld over 2 verdiepingen. Wat een gevaarte. Omdat het 2 verdiepingen zijn heb je gelukkig niet het gevoel dat je in zo'n groot vliegtuig zit. het blijft verbazingwekkend dat zoiets de lucht in gaat én blijft gelukkig. In Düsseldorf hadden we bumpy-landing door de harde wind en regenval. Welkom thuis, 3,5 week amper regen gezien...

Maar eerst zal ik nog even wat schrijven over de belevenissen van de laatste dag. We staan 's ochtends bijtijds op omdat de camper leeg- en schoongemaakt moet worden. Normaal neem je alles wat over is een levensmiddelen mee naar huis maar dat gaat natuurlijk niet op als je terug moet vliegen, We hebben het aardig uitgekiend met de boodschappen maar er moet toch e.e.a weggegooid worden zoals halve flessen ketchup en mayo, etc. Beetje zonde maar we zien ook zo 123 niemand waar we het aan kunnen geven. Bij de camperverhuur in Las Vegas hadden we al gezien dat er een tafel was waar je dingen kon achterlaten voor eventueel nieuwe camperhuurders. We hebben daar toen e.e.a. meegenomen zoals extra campingstoeltjes, plastic bekertjes, een trekker voor de vloer. Dit soort "hardstuff" kunnen wij nu ook weer hier achterlaten. Zo zijn er campingstoeltjes die een heel eigen leven leiden door de USA. 

Het inleveren van de camper gaat lekker snel. Bij het opnemen van de mijlenteller, zouden  ze dit zo noemen?, blijkt dat we exact 3333 mijl hebben gereden. Omgerekend is dit 5364 km.  Als we even later in de auto zitten merken we wel dat dit veel comfortabeler rijdt. Dus die km die we gereden hebben tellen wel wat zwaarder dan normaal alhoewel het comfort van het rijden in je eigen huisje ook het reizen aan de andere kant weer lichter maakt. We voelen ons gelijk een beetje ontheemd, zo zonder ons huisje. Best krapjes zo met z'n 3-en op de achterbank. Abel mist zijn middagdutje op het grote bed, Eva haar WC en Ruben? Die mist Larissa. We rijden richting Silicon Valley. Je hebt daar zo'n beeld bij van een prachtige vallei waar zelfrijdende google-auto's rijden. Drones af- en aan vliegen om pakketjes te bezorgen, nerds in de meest fantastische sportauto's rondrijden of met holle ogen een hamburger weg zitten te stouwen. Helaas, het is gewoon een uitgestrekt gebied waar industrieterreinen en woonwijken (wel mooie woonwijken, dat wel) elkaar afwisselen en je moet zoeken naar de bekende bedrijven. En als je er dan 1 gevonden hebt dan zie je een kantoor en verder niets dus niet echt interessant. We rijden langs Tesla. De Tesla-dichtheid is in deze omgeving wel veel hoger dan normaal. Het is een mega-groot bedrijf en er is nog wel het een en ander in aanbouw. Hierna rijden we door naar Google. Hier schijnt wel iets van een bezoekerscentrum te zijn. Helaas valt dit ook een beetje tegen, er is een winkeltje met google merchandise en het bezoekerscentrum is alleen toegankelijk voor medewerkers (en hun introducees). . Wel valt op hoe groot deze bedrijven allemaal zijn. Het is een hele google stad. Om verdere teleurstellingen te voorkomen laten we Silicon Valley voor wat het is en rijden door, na een lunchbreak bij de Taco Bell, naar Stanford Univeristy. Dit ligt mooi op de route naar het vliegveld. Stanford is een van de topuniversteiten van de USA en veel van de grondleggers van de bedrijven in Silicon Valley zijn hier afgestudeerd. Ook hier is het weer zo groots allemaal. Op de campus vind je o.a. een compleet honkbalstadion, een tennisstadion met grote tribunes, sporthallen, musea, winkels, een kerk en ja, je kunt er ook nog studeren. Allemaal even prachtig aangelegd en onderhouden. Dat mag ook wel, er studeren hier meer dan 11.000 studenten die allemaal zo'n 40.000 dollar per jaar betalen om hier te mogen studeren en wonen.  Kassa! De sfeer op de campus is wel jaloersmakend, wat een inspirerende omgeving moet dit zijn om te studeren. 

En dan is het al weer tijd om naar het vliegveld te gaan en gaat het lange wachten weer beginnen. We hadden gehoopt dat we allemaal als een blok in slaap zouden vallen in het vliegtuig maar dat is helaas niet gelukt. Des te lekkerder sliep ons eigen bedje vannacht. Wat rest zijn de herinneringen, de foto's en filmpjes en een berg was. 

Na een lange voorbereiding zit het er dan weer op. Jammer? Geenszins, we hebben echt genoten maar na 3,5 week zijn we echt voldaan. Het was een rollercoaster aan belevenissen. De mooiste vakantie van ons leven!